بهترین و خواندنی ترین اشعار به مناسبت فرارسیدن ماه مبارک رمضان را برای شما عزیزان در ادامه این مطلب قرار داده ایم. اگر همه ی دیوان‌های شعر پارسی را کنار هم بگذاریم، شاید هیچ مضمونی در حیطه مذهب به اندازه روزه، ماه مبارک رمضان و دیگر مضامین مرتبط با آن «مثل لیالی قدر» مورد توجه شاعران قرار نگرفته است.
علاوه بر این، تنوع مضمون‌سازی با این مفاهیم نیز بسیار گسترده بوده و میتوان از قصایدی در مدح این ایام تا مطایبه‌سازی در بستر این مفاهیم را در دواوین شعرای مختلف پیدا کرد. در مقاله پیش رو، جنبه‌هایی از این بحث به تفصیل و با قلمی شیوا بیان شده است. این مقاله در مجله گلستان قرآن چاپ شده است.
رمضان، ماه خدا نام دارد: شهر الله بی‌تردید این ماه مبارک در ذهن و ذائقه هرکسی به نوعی متجلی میشود و به عبارت دیگر، هیچ مسلمان‌زاده‌ای نیست مگر آن‌که از رمضان المبارک در ذهن و دل خویش خطور و خاطره‌هایی دارد. لحظات فرارسیدن افطار، دلشوره خواب ماندن در سحر، یادمان مراسم شب قدر و… ده‌ها موضوع و مسأله که حول رمضان با ویژگی‌های روزها و شب‌هایش پدید می آید
و از دیرباز تا کنون در زندگی مردم فرهنگ عامه از نقشی برجسته برخوردار بوده و هست. به گمان راقم این سطور، ماه رمضان به منشوری رنگین و چند ضلعی میماند که در عین هماهنگی اجزا و اضلاع، هر ضلع برای خویش سمبل و نمودی خاص دارد و بزرگ و کوچک، مرد و زن هریک به فراخور حال و حس خویش به سوی یک یا چند وجه از وجوه این منشور جلب میشوند و به آن بیشتر دل می‌بندند. برخی دراین ماه به ایفای نذر و نیاز می پردازند
و برخی دیگر به تلاوت قرآن مشغول می شوند. دریک کلمه، زندگی «مؤمنان به رمضان» رنگ و بویی دیگر میگیرد و گویی یکایک شئون زندگی از خور و خواب و رفت‌وآمد و نیز امرار معاش و جلوه‌های تلاش آدمیان به وضوح دگرگون می شود و از این دگرگونی‌هاست که «فرهنگ رمضان» پدید می آید، فرهنگی بدیع و دامن‌گستر، زنده و پویا،
روحانی و آسمانی و نیز زیبا و ماندگار؛ و صد البته مانند هر پدیده اجتماعی دیگر در راه و رفتار برخی از مردم با افراط‌ها و تفریط‌هایی قرین می شود ودر پیرامون آن زایده‌هایی از خرافه، مراسم بومی و نیز بعضا رنگ و ریا را می توان دید.
